Lezing
De vulkaan Vesuvius verwoestte in 79 n. Chr. op dramatische wijze de Romeinse steden in haar directe omgeving; zij verdwenen geheel onder as, lava en modder. Eeuwenlang was onbekend waar deze steden lagen. Pas op het einde van de 18e eeuw kwam men ze weer op het spoor toen bij het slaan van een put een prachtig marmeren beeld te voorschijn kwam. Het bergen van dit beeld wordt gezien als het begin van de opgravingen in Pompeji en Herculaneum.
De eerste opgravingen worden door de huidige onderzoekers als amateuristisch bestempeld, maar opzienbarend waren ze wel. De geschiedenis van de op¬gra¬vingen in de steden rond de Vesuvius weerspiegelt de geschiedenis van de archeologie in het algemeen: deze ontwikkelde zich van romantische schat¬graverij, via kunst¬historisch onderzoek tot een volwaardige wetenschappelijke studie, waarbij de Romeinse beschaving in al haar facetten, met inbegrip van het dagelijks leven, centraal staat.
In de lezing ligt het accent op de resultaten van deze opgravingen. Ook wordt getoond dat de opgravingen steeds speelbal van de plaatselijke en zelfs de Europese politiek waren. Bij een kijkje achter de schermen van het moderne opgravingsbedrijf in Pompeji en Herculaneum gaat de aandacht vooral uit naar de nieuwste opgravingen en de ingewikkelde beheersproblemen.
Spreker: Gemma Jansen
- Maastricht, 29 maart 2006