Anke Dirks, een van onze cursisten, heeft ons een mooi cadeau gegeven: het is een teunisbloem en wel een afstammeling van de teunisbloemen die al bij haar schoonvader in de tuin stonden. Elke avond ging hij ervoor zitten om te kijken hoe ze opengingen. Dat gebeurt op een speciaal tijdstip, zo ongeveer als de zon ondergaat en het afkoelt. Wij zijn nu ook getuige van dit kleine wonder: de knoppen ontvouwen zich in enkele minuten tot prachtig gele bloemen. De volgende dag verwelken ze, maar ‘s avonds gaan weer nieuwe knoppen open. We genieten al wekenlang van dit bijzondere schouwspel.