We zijn al aardig op weg met het lezen van Plato’s ‘het symposion’. De deelnemers aan het drinkgelag, waaronder Sokrates, houden ieder een betoog over ‘eros’, de liefde. De Duitse schilder Anselm Feuerbach heeft dit gebeuren prachtig weergegeven. Rechts is te zien dat de gespreken aanvankelijk zeer serieus verlopen. Links zien we hoe laat op de avond, tegen het einde van de bijeenkomst, Alkibiades binnenstormt. Hij is dronken en een en al levensdrang en erotische uitstraling. Het gezelschap wordt danig opgeschrikt, maar ook hij schrikt als hij Sokrates ziet. Waarom? Helaas, zo ver zijn we nog niet in de tekst…

De oude Grieken dronken hun wijn uit een ‘kylix’, drinkschaal. Soms was het een verrassing welke afbeelding je op de bodem aantrof als de wijn opgedronken was. Hier een sater die je aankijkt en zijn tong naar je uitsteekt. Oeps, even schrikken! Gemma en ik verheugen ons op de lezing over het Griekse ‘symposion’ die we samen gaan presenteren. Zij bespreekt de cultuur-historische achtergrond, ik het belang van Plato’s dialoog ‘Symposion’. Het onderwerp biedt zoveel mogelijkheden, dat we ons allebei moeten inhouden. Midden september start de cursus over Plato’s ‘Symposion’. Twaalf lessen genieten: zo’n mooie tekst en zo veel inhoud!

Friedrich Nietzsche staat weer op het programma komend najaar. Ik werk aan de lezing ‘Een ontmoeting met Zarathoestra’ en de cursus ‘Herwaardering van alle waarden’. Het mooie aan Nietzsche is dat hij alles in het spel durft te brengen, overal vragen bij durft te stellen. Niets is vanzelfsprekend. Het filosoferen is een waagstuk. Wat als je alles op z’n kop zet? Waar kom je op uit als je alles opnieuw probeert te wegen? Soms lijkt het alsof hij er helemaal uit is, maar dat is niet zo. Telkens weer duiken er nieuwe vragen op en ook is er altijd gevaar. 

In onze tuin denken we vaak aan de Amerikaanse schrijver en filosoof Henry Thoreau (1817-1862) en zijn prachtige boek ‘Walden’. Thoreau bouwde een houten hut in het bos aan het ‘Waldenmeer’, waar hij twee jaar bleef wonen. Als experiment in zelfvoorziening verbouwde hij een hectare vol aardappelen, tarwe, maïs en vooral bonen. Aan deze laatste groente wijdt hij een heel hoofdstuk in zijn boek. Natuurlijk is onze kleine tuin bij ons houten huis niet te vergelijken met een hectare aan groente, maar we werken en observeren er met net zoveel plezier als Thoreau ... en we verbouwen ook een paar bonen.

Volgende maand lezen we Aristoteles’ ‘Poetica’. Een klassieker in de kunstfilosofie, belangrijk voor alle liefhebbers van theater, opera en film! Aristoteles heeft het natuurlijk vooral over de Griekse tragedie en komedie. Bij de voorbereiding dacht ik terug aan onze cultuurreis in 2010 naar West-Turkije. In de stad Priëne, aangelegd in de tijd van Aristoteles, zaten we samen in het antieke theater. Op opgravingen in het moderne Athene is het druk, maar hier was het heerlijk stil. Ik moest denken aan de grote Atheense tragediedichters Aischylos, Sofokles en Euripides en vroeg me af of hun stukken ook hier opgevoerd werden?

Onze filosofieschool bestaat niet zonder de hulp van veel mensen achter de schermen. Iemand die letterlijk achter dit scherm zit is Mirko Kranenburg. Hij verzorgt al bijna 20 jaar voor ons de Rubico-website. Elk half jaar past hij de site aan met nieuwe teksten, afbeeldingen en PDF’s. Ook brengt hij verbeteringen aan, werkt de rubriek ‘Activiteiten verleden’ bij en geeft ons tips. Dat is altijd enorm veel werk. Hij is geen computerdeskundige van huis uit, maar chemicus. Hij doet dit voor ons naast zijn drukke baan. Het is een grote hulp en we waarderen het zeer. Mirko heel veel dank!

"Great things never come from comfort zones" is een van de stellingen van Astrid Brys in haar proefschrift. Bij Rubico leerden we Astrid kennen in september 2016. Ze volgde een jaar lang 's avonds de cursussen over Umberto Eco en Francesco Petrarca. Toen vertrok ze dapper naar Rome voor haar promotieonderzoek. Dat was niet gemakkelijk, maar ze hield vol. Tegelijk was er de pandemie. In januari, terug na drie jaar afwezigheid, schreef ze zich meteen in voor de Barthes-cursus. Maar haar werk op het ziekenhuis eiste alle aandacht en toewijding. Deze maand verdedigt ze haar proefschrift in Maastricht. In bocca al lupo!

Afgelopen maand gaf ik les over de Franse filosoof Roland Barthes. In zijn boek Mythologiëengaat hij ervan uit dat onze samenleving doorspekt is van onderliggende vertellingen, die hij ‘mythologieën’ noemt. Hieraan wordt geappelleerd in reclame, journalistiek en politiek. Op deze verkiezingsposters is dit goed te zien. De meeste politici kijken recht vooruit, wat moet aangeven dat ze recht door zee zijn. In de tijd van Barthes keek een politicus nog wel eens een beetje naar boven om zijn idealisme aan te duiden. Dat lijkt nu verdwenen. In crisistijd suggereert men liever met beide benen op de grond te staan ...

Vanwege de lockdown moesten we alle readers en programma’s voor de cursussen ‘Plato’ en ‘Roland Barthes’ met de post verzenden. Eind december vorig jaar gingen de readers voor het buitenland al de deur uit: België, Duitsland, Frankrijk en Zwitserland. Mooi waren de vele postzegels op de enveloppen. Begin deze maand maakten we alles voor Nederland verzendklaar. Het was een flinke stapel. In Maastricht hebben we de readers natuurlijk zelf bezorgd. Dat scheelde in de kosten en gaf bovendien wat extra lichaamsbeweging. Gelukkig had iedereen op tijd het cursusmateriaal in huis en konden we zo op tijd op Zoom van start.